Vijftien is een mooi getal voor een korte schaakpartij. Zeker wanneer een partij met mat wordt beëindigd. Deze partijen zijn ook prettig om op het bord na te spelen.
Trucjes, valletjes, en vooral veel fouten, Ze komen allemaal aan de orde. Van 1851 tot heden, bijna iedereen overkomt het wel eens, als winnaar of verliezer.
De reeks begint met een partij tussen Bobby Fischer en Michalopoulos. Vele andere bekende en onbekende schakers zullen de revue passeren.
Mat zetten met een paard is erg plezierig om mee te maken. Alan Glasscoe zal waarschijnlijk erg genoten hebben van mat met twee paarden tijdens de Amerikaanse kampioenschappen in 1981.
Vanuit de Slavische verdediging ( 5 a4 Lf5 6 e3 ) bouwt wit de partij rustig op. Alles lijkt ook goed te verlopen, tot 4 zetten voor het einde, waarbij wit de aanval uit een onverwachte hoek ziet komen.
Soms heb je de mazzel om zelf iemand in 15 zetten mat te zetten. De tegenstander werkte in dit geval dan ook wel een beetje mee. Na 1. e4 c5 2. d4 is d6 één van de mindere zetten voor zwart.
Lawrence Trent heeft een paar jaar geleden een DVD gemaakt over het Smith-Morra gambiet. Aan de minderen zet d6 besteedt hij dan ook bijna geen enkele aandacht.
Tijdens de Sovjet kampioenschappen in 1972 kreeg Salman Suleimanov uit Azerbaijan een korte Siciliaan op het bord. Zijn tegenstander zag aan het eind nog een kans voor zichzelf, maar moest het met mat bekopen.
Eén van de varianten in het koningsgambiet is het Panteldakis-tegengambiet. Zwart weigert de gambietpion te slaan en doet als tegenzet zelf een pion in de aanbieding.
In de Allgaier-variant van het Koningsgambiet krijg wit de kans om zijn paard op f7 te offeren. Zwart is verplicht om het offer aan te nemen, anders is dame-verlies het gevolg. Ondanks de voorsprong in materiaal moet zwart op zijn tellen letten. Eén verkeerde zet en het loopt fout af.
